در اول محرم الحرام سال 61 هجری قمری، امام حسین (ع) در مسیر حرکت تاریخی خویش، پس از ورود به عراق در مکانی به نام شراف منزل کردند. در این مکان، بنا به فرمان امام ، یارانشان ذخیره ای از آب فراهم آوردند و سپس راه خود را ادامه دادند.
در اواسط روز، اسب ها و نیزه های دشمن از دور پدیدار شد و امام حسین (ع) به یاران خویش فرمان دادند تا در مکانی امن پناه گیرند. سپاه دشمن به فرماندهی حر بن یزید ریاحی آمده بودند تا راه را بر امام حسین بسته و آنان را به شهادت رسانند. اما در مقابل، امام بزرگوار به یاران خویش امر کردند تا آنان را از آب سیراب کنند.
پس از آن به هنگام نماز، حر و سپاهش به امام حسین(ع) اقتدا کرده و نماز گزاردند.
حر، اگر چه تحت تاثیر سخنان و رفتار مهر آمیز و انسانی سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) قرار گرفته بود؛ اما همچنان در اندیشه انجام ماموریت خود بود. از این رو به تعقیب امام حسین(ع) ادامه داد. این نخستین روز از حماسه ای بود که تا به امروز جاودانه باقی مانده است.
