یکی از مسائلی که در لا به لای مسابقات فوتبال جام ملت های اروپا ، یورو 2012 در حال کمرنگ شدن است ، مسئله ی سوریه است . از شگردهای دشمن است که تهاجمات خود علیه یک کشور را همزمان با برنامه ی مهم دیگری نظیر مسابقات جام جهانی ، المپیک و ... انجام می دهد تا افکار عمومی مردم جهان سرگرم آن بازی ها شود و مخالفت های کمتری با تهاجمات آنها صورت گیرد . در هنگامه ی برگزاری جام جهانی فوتبال بود که اسرائیل حمله ی شدید 22 روزه را به فلسطین انجام داد . نمونه ی دیگر آن ، جنگ اسرائیل با حزب الله لبنان و ... .

به اعتقاد اکثر متفکران و اندیشمندان ، در حال حاضر تنها دو جریان فکری در جهان وجود دارد که ادعا دارد سرانجام قدرت نهایی و قدرت حکومت بر جهان به دست آنها می افتد . یکی یهودیت و به طور خاص صهیونیسم و دیگری اسلام و به طور خاص ، شیعه .

تنها این دو تفکر هستند که داعیه ی حاکمیت بر جهان را دارند و تنها این دو تفکر هستند که دارای اعتقاد قوی به منجی و آخرالزمان هستند .

با این تفاسیر ، دشمن درجه ی یک ما و مخصوصاً شیعه ، صهیونسم است که مصداق واقعی آن ، اسرائیل می باشد .

هدف اصلی اسرائیل حکومت بر جهان می باشد و تنها کشوری که با آن به طور علنی مخالفت می کند ، ایران است . پس اسرائیل برای رسیدن به هدفش ، در پی نابودی جمهوری اسلامی ایران است . اما دو مانع بزرگ بر سر راه دارد . یکی حزب الله لبنان و دیگری سوریه . این دو گروه مانند سدی محکم جلوی اسرائیل گرفته اند .

اسرائیل در سال 2006، در جنگ با حزب الله قصد داشت ابتدا حزب الله را شکست دهد و سپس سراغ سوریه و ایران بیاید . اما شکست خورد و دلیل آن هم کمک های ایران از طریق سوریه بود .

سوریه رابطی است بین ایران و حزب الله و حقیقتاً تنها رابط مستقیم ایران و حزب الله ، همین سوریه است و بس . زیرا سایر کشورهای منطقه ، همه حامی اسرائیل هستند .

اسرائیل پس از شکست از حزب الله ، تصمیم می گیرد ابتدا رابط (سوریه) را قطع کند تا ایران نتواند به طور مستقیم به حزب الله کمک رسانی کند ، سپس به سراغ حزب الله برود و در نهایت به ایران برسد .

اگر حزب الله لبنان را مُچ دست فرض بگیریم و ایران را یک بدن ، سوریه مانند بازویی است که رابط بدن و مچ دست می باشد . اسرائیل تصمیم دارد ابتدا بازو را قطع کند و سپس سراغ مچ و در نهایت ... .

یورو 2012 فرصت مناسبی برای اسرائیل پدید آمده است که نقشه ی شوم خود را عملی سازد که انشاالله باز هم شکست خواهد خورد .

چند مدت پیش از طرف دانشگاه، بازدید داشتیم از پالایشگاه پارس جنوبی در عسلویه . چه عظمتی داشت این پالایشگاه . آدم باید اونجا باشه و از نزدیک ببینه تا عظمت و بزرگی اونجا رو حس کنه . وقتی بین قطعات بزرگ این پالایشگاه عبور میکردیم و تانک ها ، برج ها و راکتورهای اونجا رو که دارای دمای 500 درجه سانتیگراد بود ، از نزدیک میدیدیم، قدر مهندس هایی که اونجا کار میکردند رو می فهمیدیم . 

قسمتی از پالایشگاه کنار دریا بود . یادمه موقعی که به اونجا رسیدیم ، مهندس گفت: تمام این قسمت رو خود بچه های ایرانی ساختند و پنجاه متر زیر دریا رو بتن ریزی کردند و بعد روی اون ، مجتمع عظیمی ساختند بدون دخالت حتی یک خارجی ؛ اونجا بود که آفرین گفتم به غیرت بچه های ایرانی و مهندسان متعهد و متخصص ایرانی و با تمام وجود افتخار کردم که من هم یه ایرانی ام .

یه مهندس دیگه میگفت : با اینکه توی کلی قطعات تحریم هستیم، اما این تحریم ها باعث نشده پالایشگاه بخوابه ، بلکه بچه ها عزم خود را جزم کردند و با فعالیت بیشتر، نذاشتند تحریم ها روی فعالیت پالایشگاه اثری داشته باشه .

یه قسمت دیگه از پالایشگاه رفتیم که بهش میگفتند " اتاق کنترل (Control Room) " ؛ این قسمت جزء قسمت های مهم و حیاتی پالایشگاه محسوب میشه . چند تا کامپیوتر با مانیتورهای خیلی بزرگ وسط اتاق گذاشته بود که با این سیستم ها بر کل واحدهای پالایشگاه نظارت می کردند. کوچکترین تغییری در روند فعالیت قطعات پالایشگاه صورت بگیره، اینجا مشخص بود . با اینکه نمیذاشتند نزدیک سیستم ها بشیم ، اما مانیتورهای بزرگش رو میشد دید . اتاق کنترل ، جزء قسمت های مهم هر پالایشگاست .

ناهار رو در کنار مهندسان و کارکنان پالایشگاه خوردیم . صحنه ی جالبی بود . دور یک میز غذا خوردن مهندسان دیروز و مهندسان فردا !

بازدید از پالایشگاه به پایان رسید و برگشتیم به دانشگاه ؛ نتیجه ی مهمی که از این بازدید علمی گرفتم این بود شعار " ما می توانیم" رو از نزدیک لمس کردم و به خودم افتخار کردم که من هم یه ایرانی هستم .

دوست داشتم از اونجا عکس های مختلفی بگیرم اما به لحاظ امنیتی ، عکسبرداری ممنوع بود .

به امید پیشرفت هر چه بیشتر ایران اسلامی عزیز و سربلندی خدمتگزاران متعهد آن .